عزم ملی در اقتصاد

                                                              نقش مردم در آینده اقتصاد ایران

میلادخدری

قدرت و قوت هر دولتی به اندازه رضایت توانمندی مردم آن است.

     ضمن عرض تبریک سال نو خدمت دانشجویان و اساتید گرامی و آرزوی سالی پر خیر و برکت توأم با موفقیت را برای جامعه دانشگاهی  و تمام مردم ایران-زمینازخدای منّان خواهانم.

     مقام مظم رهبری طبق سنت هر ساله برای امسال هم نامی گزیده اند، ایشان امسال را سال" اقتصاد و فرهنگ، اب عزم ملی و مدیریت جهادی" که متأسفانه نشان از ضعف در این مقولات است. در اینجا سعی دارم تا نقش مردم در اقتصاد کشورمان اشاره کنم.

      نوشته ام را با جمله بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی شروع میکنم. ایشان در این باب میفرمایند: اگر مردم را شریک خود نکنید، موفّق نخواهید شد.

     مقام معظم رهبری نیز در این باره فرمودند: مشارکت مستقیم مردم در اقتصاد، لازم است. این نیازمند توانمندشدن است، نیازمند اطلاعات است، که اینها را باید مسئولین در اختیار مردم بگذارند.

     از این جملات اهمیت حضور مردم در عرصه اقتصادی از دیدگاه رهبران جامعه ما مشخص است. ولی این کار به تنهایی توسط مردم امکان پذیر نیست و حمایت مسئولان را میطلبد. دولت باید در بحث خصوصی سازی برای مردم کاهایی را انجام دهد، مثل:

     1.ایجاد امنیت: مردم از دولت انتظار دارند که دولت برای سرمایه گذاری خصوصی مردم امنیت لازم را ایجاد کند. دولت باید بداند که مردم در صورت عدم اعتماد و اطمینان از بخش خصوصی، آنها سرمایه های خود را از گردش خارج کرده و آن را ذر زیر خاک پنهان میکنند که نتیجه این میشود که بازار صنعت و تجارت وتولید از رونق میافتد که این به ضرر خود دولت هم هست که مالیات دریافتی بخش تولید به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. در واقع میتوان گفت مالیاتی که مردم می پردازند بهای محافظت و امنیت آنهاست.

     دولت باید بداند"قدرت دولت و آبادی مملکت" به هم وابسته هستند و در واقع هر دولتی به اندازهء رضایت و توانمندی مردم آن مملکت است.

     2.عدم مداخله دوت در اقتصاد: این مورد در جایی مطرح است که مردم حضور دارند، چرا که حتی مقام معظم رهبری در این باره فرمودند: اگر در جایی هم دولت و هم مردم توانستند کاری را انجام دهند، دولت اجازه دهد تا مردم فعالیت کنند.

     وقتی صحبت از عزم ملی میشود باید یک حرکت عظیم و همه جانبه انجام دهیم. در این زمینه مردم و به خصوص دانشجویان وظایفی دارند که باید هر چه بهتر و کامل تر آنها را انجام دهند. بخشی از این وظایف عبارت اند از:

     -اصلاح الگوی مصرف: اول از خودمان شروع کنیم، به ازای هر کدام از ما دانشجویان هزینه ای سالانه خرج میشود و در هزینه تولید کشور حساب میشود. ما باید از امکاناتی که در اختیارمان است بهترین استفاده را بکنیم. اینکه 1 ساعت مانده به کلاس به استاد "خسته نباشید" بگوییم، خود نوعی ضایع کردن زمان، هزینه و پول بیت المال است. البته همین معضل در اساتید و کارکنان دولت نیز صادق است که بموقع به آن خواهم پرداخت. دوری از تجملات، چشم و هم چشمی، حرص و ولع در مصرف، استفاده و خرید کالاهای غیر ضروری و لوکس، از صرفه جویی ما فقط لامپ اضافی خاموش را یاد گرفتیم، در صورتی که 20 درصد برق تولیدی کشور در شبکه انتقال برق مصرف میشود که این هم ضعف دولت است. فعلاً بحث ما مردم اند، ما باید گفتمان سازی کنیم و این کار را چه کسی بهتر از دانشجو میتواند انجام دهد؟ از خانواده و همسایه و فامیل باید شروع کنیم به این گفتمان سازی که درست مصرف کنیم.

     2.توجه به مصرف تولیدات ملی: با این وضع شاید خیلی ها بگویند کو تولید ملی؟ در جواب باید گفت کدام دانشمند، دانشمند به دنیا آمد؟کدام دولتی از ابتدا خودکفا بود؟ هیچ چیزی بدون تلاش بدست نمی آید. اگر ما کالای نیمه مرغوب کشورمان را استفاده نکنیم، چه کسی استفاده کند؟ ما باید کالاهای نیمه مرغوب خود را تا جایی که امکان دارد استفاده کنیم تا تولید کنندگان هم از نظر مالی و هم روحی(که کسانی هستند که این کالا را استفاده کنند.) تأمین شوند و با طیب خاطر تولیدشان را با کیفیت تر و هزینه کمتر عرضه کنند.

     در کشور فرانسه برای تبلیغات کالاهای خارجی باید 100 برابر هزینه تبلیغات کرد، برای مالیات هم همینطور، این یعنی حمایت از تولید ملی. البته فعلا برای این کار مقداری زود است و باید آنقدر کار کنیم که با جرأت بتوانیم اینگونه قوانین را وضع کنیم و هیچ مشکلی پیش نیاید.

     3.روحیه مطالبه گری: بارز ترین شاخصه یک جوان و بخصوص یک دانشجو روحیه مطالبه گری اوست. دانشجو حق دارد از استاد، معاون، رئیس دانشکده و دانشگاه توضیح بخواهد، البته دانشجو هم باید در این مطالبه گری معارضه نباشد.

     انشاءا... این دولت بتواند با کمک مردم با یک مدیریت جهادی و تلاشی چند برابر در عرصه اقتصادی به نقطه ی مطلوب که همان عدم وابستگی به خارج است، برسد.